Territorium, een beeldverhaal over landbouw, stikstof en natuurbeheer

Ermelo's Kunstcollectief StEK organiseert deze foto / filmavond niet alleen vanwege de complexiteit van het maatschappelijk thema voor onze regio, maar ook omdat de beelden een kunstwerken op zich vormen. De tickets zijn via de website van het Huis van Ermelo te bestellen.

Henk Wilschut is een internationaal bekende fotograaf, die met diverse langlopende projecten een aantal complexe maatschappelijke thema's onderzocht heeft. In het voorjaar van 2022 stond de NW Veluwe in het epicentrum van de stikstofcrisis. De boeren stonden onder druk en Wildschut besefte dat het landschap waar hij zo graag doorheen fietste was veranderd in een politieke arena, een strijdtoneel, waar het gevecht tussen agrarisch ondernemerschap, natuurbeheer en klimaatwetgeving in alle hevigheid was losgebarsten.  Tijdens zijn fietstochten begon hij terloops te fotograferen en knoopte gesprekken aan met wandelaars, schaapherders, ecologen en boeren.

 Het was duidelijk dat deze natuur door de mens was gevormd en ontwikkeld. Het gebied bevond zich in het hart van de stikstofcrisis. Boeren stonden onder druk en hij realiseerde zich dat het landschap waar hij als stedeling zo graag doorheen had gefietst, was veranderd in een politiek strijdtoneel, waar de clash tussen agrarisch ondernemerschap, natuurbeheer en klimaatwetgeving zich in hevigheid ontvouwde.

Een project begon vorm te krijgen: het documenteren van de onvermijdelijke veranderingen die de regio, haar inwoners en verschillende belanghebbenden de komende jaren zouden ondergaan.  Henk was vooral nieuwsgierig naar de verschillende manieren waarop mensen, allemaal vanuit hun persoonlijke achtergrond en roots, met deze veranderingen omgingen. En in zijn achterhoofd kwam steeds dezelfde vraag terug: wiens landschap is dit? Als waarnemer heeft hij de boeren, de wetenschappers, de motorcrossevenementen, de jaarlijkse trekkertrek en de recreatieve bezoekers die genieten van hun dagje uit gefotografeerd en gefilmd. Iedereen had iets te zeggen; Iedereen had een plek in het project. Henk richtte zijn camera op de heide, de schapen, de kerk, de schuren, de kalveren met hun witte wimpers en zachte snuiten, en ten slotte op de eik, die al bijna duizend jaar het steeds veranderende landschap in zijn jaarringen vastlegde. Zelfs de eik heeft iets te zeggen, hoewel hij spreekt in een taal die voor mensen onverstaanbaar is.